Po pierwsze to przeszukiwał dom w poszukiwaniu supertajnego super programu i prowadził nieustanną super obserwację otoczenia, by zapobiec atakom. Oczywiście samodzielnie wszystkich super inwigilując. A przy okazji robił za super psychologa wspierając po stracie ojca, no i w wolnym czasie podrywał panienki.

Reżyserowanie przedstawienia mogli sobie darować. I tę dyrektorkę-żołnierkę też. A poza tym film fajny.